Geschiedenis

Voetreflexologie was al 5000 jaar geleden bekend in China en India. Er zijn ook sporen teruggevonden in het oude Egypte en bij de Indianen van Noord-Amerika. Sinds de middeleeuwen is voetreflexologie bekend in Europa. Het werd in eerste instantie beoefend door artsen die een manier zochten om de pijn tijdens een ingreep te verminderen.

De voetreflexologie zoals we die nu kennen, werd ontwikkeld door de Amerikaanse arts Dr William Fitzgerald. Hij ontdekte dat het zetten van druk op een reflexpunt op de voet niet alleen de pijn wegnam, maar ook in een groot aantal gevallen de oorzaak genas. Hij bracht in kaart hoe specifieke zones op de voet gelinkt zijn met het lichaam. Op die manier ontstond een model waarbij het lichaam geprojecteerd werd op de voeten.  

 

Voetreflex-zonnevlechtDr Fitzgerald deelde het lichaam in 10 verticale lichaamszones in. De linkse kant van het lichaam vinden we terug op de linkervoet, en de rechtse kant op de rechtervoet. In latere modellen worden nog 3 (soms 4) vertikale zones toegevoegd. Het hoofd vind je terug op de tenen, het long- en hart gebied op de bal van de voet, de spijsverteringsorganen op het middendeel van de voet, en het bekkengebied op de zool.

Het artsenkoppel Riley zette dit onderzoek voort. Hun assistente, de kinesiste Eunice Ingham, heeft door jarenlang toegewijd onderzoek de kaarten verder gedetailleerd. Zij begon ook rond te reizen en opleiding te geven.

Eén van haar leerlingen, Hanne Marquardt droeg deze kennis en kunde verder uit in Europa.

 

Dwight Byers, een neef van Eunice Ingham, werkt sinds 1950 met haar samen in de verdere ontwikkeling en bekendmaking van voetreflexologie. Hij heeft in 1973 het Internationale Instituut voor Refexologie (IIR) opgericht. Nog steeds is hij zeer actief en geeft trainingen over de hele wereld.